ladies-in-malawi.reismee.nl

De eerste maand is voorbij, de tijd vliegt!

De weken vliegen voorbij! Daarmee ook onze gedachten om een volgende blog te schrijven, maar het is er nog niet tussendoor geglipt gelukkig.

Afgelopen week hebben we verschillende, leuke dingen meegemaakt. Zo zijn we op woensdag de hele dag bezig geweest om een klaslokaal te schilderen en op te vrolijken! De school heette Big John en enkele van onze medevrijwilligers gaan hier elke dag heen om te helpen met lesgeven. Het was heerlijk om even wat actiefs te doen aangezien dat in het ziekenhuis tot nog toe niet is gelukt.... Bij aankomst kwamen direct allemaal zwaaiende en lachende kinderen op ons afgerend, geweldig zo’n ontvangst!

Het lokaal was door de andere vrijwilligers al mooi blauw/groen geverfd en wij mochten dieren, letters en andere afbeeldingen schilderen. Wij, Sophia en ik, waren samen met Joosje (andere vrijwilliger bij ziekenhuis) en Harry (een man die op social safari Experience is in Malawi), even later kwamen de coördinator en haar vriend helpen. Sophia en Joosje hebben veelal alle dieren geschilderd, Marit heeft samen met Harry de letters en woorden op de muren geschilderd. Dit was nogal een uitdaging aangezien deze man nogal een eigen wil heeft.... (zacht uitgedrukt). Na vele uren zweten en perfectionisme opperen was het dan eindelijk zo goed als af, aan een muur kwamen we niet toe maar dit was de minst opvallende. Af en toe kwamen er kinderen bij ons kijken, vroegen hoe wij heten en dansten enorm lief en goed (!!!) op de muziek die wij aan hadden staan. Dit bracht een leuke en gezellige sfeer aan de dag.

Op donderdag en vrijdag gingen we naar Likuni, de persoonlijke verhalen volgen later in de blog. Vrijdag 1 maart was een speciale dag. Bij aankomst zagen Sophia en ik een tafel en boxen klaar staan, wij hadden geen idee wat zou volgen. Blijkbaar vieren ze hier de eerste dag van de volgende maand alle verjaardagen van de maand ervoor, en dit gaat natuurlijk op zijn Afrikaans! Dansen, taart en hele close up filmpjes... Het was fantastisch om mee te maken, met de hele groep dansen voor 100 nurses en heerlijke taart eten. We moesten perse mee dansen dus dit probeerde wij natuurlijk heel goed te doen. Het was een geweldige ervaring, we hebben hier erg van genoten en voelden ons weer even jarig!!!!

Afgelopen weekend waren wij lekker vrij. Dat betekende dus zonnennnnn; we hebben op zaterdag de hele dag in de zon aan het zwembad gelegen en genoten van de bediening en het eten. Hihi! Zondags zijn we naar de Flood Church geweest. Een niet typisch Afrikaanse kerk, maar een met bekende Hillsong en andere gospel muziek. Het was voor ons erg mooi om gewoon mee te kunnen zingen en de dienst te begrijpen. Het gave hieraan was ook de mix van mensen, niet alleen blanken maar ook Afrikanen. Dit bracht een relaxte en bijzondere sfeer met zich mee.

Als nieuwelingen werden we in het middelpunt gezet, we moesten onze hand op steken en even later werd er door de mensen om ons heen voor ons gebeden. Dit waren 3 Amerikanen en 3 Afrikanen. De hele dienst was gaaf en indrukwekkend, wie weet dat we een volgende keer naar echt typische Afrikaanse kerk gaan!!!

Op maandag waren we lekker een dagje vrij vanwege de public holiday in Malawi. We zijn naar de second hand market geweest, een erg drukke volle markt waar veel geluid is. We hebben hier dan ook maar een halfuurtje gelopen voor we naar de fabric market zijn gegaan. Hier heb je voor ongeveer €2,- een hele mooie stof wat overal voor gebruikt kan worden. Het mooie aan deze markt is ook dat er bijna alleen maar vrouwen zitten en zij vaak veel lievere verkopers zijn dan de mannen!

Hieronder volgen de persoonlijke, kortere verhalen:

Marit

Afgelopen week heb ik de female ward afgerond en ben ik naar de paediatric ward gegaan. Hier heb ik drie dagen gewerkt en geassisteerd. De eerste dag is altijd weer erg wennen aan de nieuwe nurses en ‘soort’ patiënten.

De dagindeling is hetzelfde als bij de male en female ward, er wordt gestart met een ‘medical round’(artsenvisite): de arts genaamd Bernard riep mij er persoonlijk bij en was zeer geïnteresseerd in Nederland en wat ik allemaal weet. Dit vond ik erg fijn en gezellig. Hij heeft me eveneens enkele woorden in Chichewa geleerd, zoals ‘ululu’, pijn.

De dag erna was er een andere dokter, genaamd Mwesi (de hele naam zal ik voor privacy redenen niet noemen, om netjes te blijven). Met deze arts heb ik een goed gesprek gehad over zijn studie, televisie series en films, maar ook over de wereld en zijn filosofie rondom mensen en het leven. Ik citeer: ‘You can learn a lot of things from everyone’, and ‘You can learn from everyone, you are my teacher but I am your teacher to’.Dat is wat hij zei, dit was de eerste keer dat ik in Malawi een dergelijke opmerking heb gehoord, waarin ook duidelijk wordt waarom ik hier ben: ik leer graag van hen, maar zij hopelijk ook van mij! Ik vond het een erg gaaf en mooi gesprek, stiekem kreeg ik wel een beetje kippenvel!

Enkele vervelende dingen die ik heb gezien: - - - Een jongetje van 2, mager en ondervoed, met brandwonden op billen/benen/bovenlip. Hij lag aan de monitor om zijn vitale functies bij te houden (bloeddruk, pols en hartritme). Ik ben bang dat dit kindje het niet zal overleven.

- Een jongetje met epilepsie, wiens moeder hem continue vast hield omdat hij zich anders zou verwonden. Dit zal je in Nederland met goede medicatie niet zo zien.

- Een heel schattig, lief jongetje wie de hele tijd naar me zwaaide en lachte. Maar ook stiekem wegkeek als ik terug zwaaide. Overigens zijn de kinderen in het ziekenhuis niet heel makkelijk met het zwaaien en lachen naar mij....

- Lieve, grappige zusters wie mij Chichewa wilde leren en ook Nederlandse woorden. Wat grappig blijft is dat ze je eigenlijk bijna altijd lijken uit te lachen als je het probeer! Haha.. Tevens legden ze mij goed uit hoe ik hier, met hele dikke, verkeerde naalden, een injectie in de billen moet geven...

- Donderdag heb ik een dag op de OPD gestaan, out patient department, ofterwijl de polikliniek. Ik (en Joosje) werd meteen vrolijk ontvangen, iedereen was blij om mij te zien. Ik heb meerdere injecties gegeven en direct meer gedaan dan ooit. Het was de eerste echt hele leuke en ‘drukke’ dag in het ziekenhuis!! Waarschijnlijk zal ik hier dus wel vaker staan hihi :)

Sophia

Vorige week liep ik nog mee op de mannenafdeling. Er lagen maar 3 patiënten. 1 daarvan was 14 jaar en moest naar het overheidsziekenhuis Kamuzu overgeplaatst worden. Toen konden Joosje en ik wel mee in de ambulance. Wat een ervaring.. Met gebroken botten of nekvervel wil je hier niet in een ambu liggen.. Al die kuilen onderweg, auto's die niet aan de kant gaan en geen comfortabele brancard..
Dinsdagzouden Marit en ik op outreach. We zouden een druk dorp bezoeken, dus we hadden er veel zin in! Na meer dan 2u wachten bleek de ambu te vol (al 11 zusters).. Dus konden we helaas niet mee!
Woensdag (27 febr) gingen we dus een klaslokaal verven en die middag werd ik, Sophia, gebeld dat ik weer tante ben geworden, dit keer van een meisje! Heel erg blij met videobellen op zulke momenten, Want het echte vasthouden moet helaas nog een maand wachten...

Donderdag (28 febr) waren er 0 patiënten op de mannen afdeling, dus ging ik naar een hiv "poli" kliniek. Daar komen patiënten met hiv. Via een beeldscherm moet je per patiënt een aantal vragen beantwoorden en vervolgens wordt dan nieuwe medicatie mee gegeven aan de patiënten en de meesten moeten elke 1 of 3 maanden terugkomen. Er kunnen wel 150 patiënten per dag komen daar!!
Vrijdag (1 mrt) was ik daar ook, alleen toen een kamertje verder. Daar was het spreekuur voor moeders die hiv positief zijn & die kinderen onder de 2 jaar hebben. Na wat dingen overschrijven in het register schriftje (ik ben nog steeds verbaasd dat ze gewoon patiëntgegevens van 2 jaar geleden kunnen terugvinden!!) krijgen de moeders medicijnen mee voor de kinderen. Ik kon deze ochtend ong. 25 moeders met kinderen zelf 'zien' tijdens het spreekuur. Dat was erg leuk!

Afgelopen dinsdag liep ik een laatste dag mee op de mannenafdeling. Helaas weer weinig patiënten en weinig te doen, dus weinig te melden ;) behalve dat de zuster mij vroeg ergens anders te zitten en ik dacht huh.. Totdat ze op die plek een matras op de grond legde en lekker een uur ging slapen (en snurken!!) op de afdeling. Haha!


Afgelopen woensdag een dagje ons huis helemaal opgeruimd met Susanne, dingen getypt voor coördinator en 's middags met andere huisgenootjes een City Tour gegeven aan ons nieuwe huisgenootje Tashmyn. Zij gaat ook naar ons ziekenhuis, alleen dan als verloskundige! Dus nu 4 "Likuni meiden" in huis, gezellig!

Gisteren (7 mrt) was mijn eerste dag op de kinderafdeling (0-13 jaar hier). Er lagen 15 kinderen en de zusters waren erg aardig. Zo bizar om te bedenken en merken dat we op mijn werk in Nederland met 15 kinderen heel druk kunnen zijn en hier... Naast de visite, 7 ontslagpapieren schrijven en wat medicatie geven wordt er vrijwel niks voor moeder en kind gedaan en zit je dus de hele dag een beetje met de zusters te kletsen en bv Cleo de robot dinosaurus van m'n werk in NL te laten zien. Er was trouwens bij de visite een klein baby'tje die aan de zuurstof lag en hij had een saturatie van 67%... (normaal voor verkouden kinderen is 90/92>) en niemand die stress heeft, of bedenkt dat het apparaatje miss niet goed om teentje zat. Dus ik ging maar vragen of dat echt wel klopt en of we het niet over moesten meten. Maar nee gisteren was zijn saturatie 54%, dus het was al hoger..
Ook lag er een kindje met erge brandwonden aan z'n recht arm/zij/bil.. Beetje vasaline met gaasjes erop en dat is het. Het kindje lag er erg ziek en rillerig bij. Ik hoop dat zn huid zonder een goed brandwondencentrum zoals wij dat kennen geneest.

Vandaag gaan wij een 3-daagse safari doen in Zambia. Waarschijnlijk zijn wij deze dagen niet telefonisch en via WhatsApp bereikbaar! Dus geen paniek als we even niet reageren haha;)

Tionana!! (Chichewa voor bye)

Reacties

Reacties

Hetty

Wat een indrukken ,nog veel plezier!

OmaBos

Fijn dat jullie weer een berichtje stuurden. Ja het is wel een heel andere wereld daar, zeker wat
ziekenhuis betreft. Nog een fijne safari en daarna weer aan de gang. Goede tijd nog

Joanneke

Fijn dat jullie het daar goed hebben, hopen dat jullie na safari weer hard aan het werk kunnen!

Dikke knuffel voor jullie

Tante Erna

Wat een andere wereld en cultuur dan het onze. Maar wat een mooie maar ook trieste ervaringen doen jullie op.

Veel wijsheid en kracht toegewenst in jullie werk.

Geniet van jullie safari trip.

Liefs, Ome Joan en tante Erna.
XXX

dgtjhgdhj

grstgh

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!